امیر موسوی ::
سه شنبه 85/7/11 ساعت 10:6 عصر
خارجی ـ شهر ـ روز
وارد فضای پر درخت سرسبز و روشنی می شویم . کنار رودخانه کسی مرد را به دیگران معرفی میکند . پیرمردی نزدیک میشود :
ـ من جنگ و صلح تولستوی هستم .
دختر جوانی پیش می آید :
ـ من بلندیهای بادگیرم.
دو پسر بچه دو قلو :
ـ ما برادران کارامازوف داستایوفسکی هستیم .
این سکانس آخر فیلم فارنهایت ??? ساخته فرانسوا تروفو ( ????) است که بر اساس رمان ری برادبری به تصویر در آمده است . می گویند ??? درجه فارنهایت دمای اشتعال کاغذ است . می گویند در زمانه ای که همه کس آتش فشانانی اند که کتابها را از پستوها بیرون میکشند و میسوزانند باید از شهر گریخت به جنگل و رودخانه ...
ما واژه ها را در پستوی حافظه جای میدهیم . ما اینجا بین لایه های حافظه دور از دسترس آنها پنهان کرده ایم داستایوفسکی را ... کافکا را ... سارتر را ... کامو را ...
ما اینجا با دوستدارانمان دیدار می کنیم .
نشریه دانشجویی ??? مجالی است برای همه کسانی که به دلایلی هنر را انتخاب کرده اند. فرصتی است تا یکدیگر را بیازمائیم . زمانی برای گفتگو درباری آنچه بدان عشق می ورزیم ...
اینجا کنار رودخانه منتظریم تا شما را ببینیم . با متنی مقاله ای و هر آنچه پنهان باید کرد ...
کات.
نوشته های دیگران()
